Gazpacho – andaluzyjski chłodnik pomidorowy

Nie lubię upałów. A lipiec i początek sierpnia dosyć mocno dały mi się we znaki. Nieco dziwnym może się wydać wobec tego miejsce naszego pobytu - Hiszpania. Ale za upałami nie przepadałam i w Polsce.

I właśnie z powodu upałów postanowiłam napisać o  mojej ulubione zupie chłodniku tudzież napoju zwanym gazpacho. Gdy podamy gazpacho w talerzu z dodatkiem pokrojonych drobno np. ogórków, oliwek, jajkiem na twardo czy grzankami będzie zupą jeżeli wlejemy go do szklanki będzie pysznym, schłodzonym napojem.

Gazpacho.

Gazpacho jest jedną z najbardziej znanych potraw Andaluzji i zarazem nieodłączną częścią diety śródziemnomorskiej. Jest to rodzaj zupy, która zazwyczaj składa się z kilku podstawowych składników takich jak chleb, oliwa z oliwek, pomidory i ocet winny. W zależności od tego jakiej odmiany pomidorów użyjemy jej kolor może się nieco różnić, może być ciemniejszy bądź jaśniejszy, jednak zawsze pozostaje gdzieś pomiędzy pomarańczami i czerwonościami.

 

Obra colectiva, Un viaje por la cocina andaluza, Tikal, Madrid, 2013, str. 23

 

Gazpacho jest tradycyjną potrawa andaluzyjską ale w rzeczywistości niewiele wiadomo o jej pochodzeniu. Jej początki sięgają prawdopodobnie epoki Al-Andalus (711 – 1492), kiedy to Półwysep Iberyjski znajdował się pod rządami muzułmanów. Jednak, niektórzy twierdzą, że początków przepisu na gazpacho należy doszukiwać się w gorzkim napoju legionistów rzymskich zwanym posca (napój składał się z octu winnego i wody).

Przepis na gazpacho może poszczycić się imponującą tradycją historyczną jednakże pierwszy pisemny zapis pojawia się dosyć późno bo pod koniec XVI wieku, kiedy to podróżnicy i pisarze przemierzający Andaluzję zaczynają umieszczać przepis w swych książkach. Trudno w to uwierzyć ale w tym okresie była to zupełnie inna potrawa. Dopiero począwszy od XIX wieku jako składnik gazpacho pojawiają się pomidory. Do tego czasu była to biała, gorzka zupa i pierwotnie składała się jedynie z octu winnego, oliwy z oliwek, miękiszu chleba i wody.

 

Obra colectiva, Un viaje por la cocina andaluza, Tikal, Madrid, 2013, str. 22

 

Tradycyjnie uznaje się, że przepis na gazpacho wywodzi z Andaluzji. Potwierdzają to produkty będące podstawą chłodnika: warzywa ogrodowe. Badania, które prowadzono na temat pochodzenia gazpacho wskazują, że wywodzi się z Sewilli jednakże nie zostało to potwierdzone z całą pewnością.

Ewolucja gazpacho w ciągu całego jego istnienia jest imponująca. Od kilku już wieków żywi ono mieszkańców z południa półwyspu tak więc przepis z taką historią musiał dać początek wielu wariacjom na temat. O odmianach gazpacho nie będę się rozpisywać. Jeżeli kiedyś przyjdzie mi do głowy przygotować gazpacho w innej formie niż opisywana tutaj z pewnością podzielę się przepisem i wrażeniami ;)

Już nie przynudzam i przechodzę do przepisu ;) Dodam jedynie, że ciekawostki dotyczące gazpacho pochodzą z książki kucharskiej „Un viaje por la cocina andaluza” („Podróż po andaluzyjskiej kuchni”), o której wspominałam już w poście o panierowanych sardelach.

Było mi dane spożyć gazpacho w dwóch formach. I obydwie jednakowo mi smakują :) Istnieje bardzo proste wytłumaczenie tego faktu: uwielbiam pomidory! Byłabym w stanie zjeść (chyba) każdą potrawę o ile zawierałaby pomidory ;)
Moje gazpacho przygotowuję bez chleba, aby nic nie zakłócało jej mocno pomidorowego smaku.

 

Ingredientes. Składniki.

 

Składniki (na cztery porcje):

• 3 – 5 pomidorów

• 1 czerwona papryka

• 1 zielona papryka

• 1 średni świeży ogórek

• 2 – 3 ząbki czosnku

• 50 ml oliwy z oliwek

• 20 ml octu winnego

• woda

• sól

Przygotowanie:
1. Pomidory dokładnie umyć, pokroić w cząstki i umieścić w wysokim pojemniku blendera. Dokładnie zmiksować. Aby pozbyć się nasion i skórek pomidora przecedzić zmiksowane pomidory przez sitko. Następnie wlać z powrotem „sok” do pojemnika blendera po uprzednim jego opłukaniu.
2. Paprykę  dokładnie umyć, usunąć nasiona, pokroić w cząstki i umieścić w pojemniku blendera (w którym znajduje się „sok” z pomidorów) z razem z obranym i pokrojonym na części ogórkiem i obranymi ząbkami czosnku. Wszystko razem zmiksować i następnie przecedzić raz jeszcze przez sitko.
3. Dodać odrobinę soli, oliwę i ocet winny.
4. Miksować wszystko ok. 5 minut aby otrzymać krem o aksamitnej konsystencji.
5. Następnie dodać taką ilość wody aby otrzymać pożądaną konsystencję.
6. Ubijać ponownie aby wszystkie składniki się dobrze wymieszały.
7. Spróbować czy chłodnik jest wystarczająco słony i czy zawiera odpowiednią ilość octu winnego. Następnie wstawić do lodówki aby dobrze się schłodził.
8. Można podawać w miseczkach z dodatkiem grzanek, drobno pokrojonych oliwek, ogórków czy pomidorów. Bądź podać w szklaneczkach jako orzeźwiający napój.

 

Que aproveche! Smacznego!

 

 

Zdjęcia i teksty są moją własnością i nie zezwalam na ich kopiowanie bez mojej zgody./ The photos and texts are my propriety and I don’t allow to copy them without my permission.